Απ’ το ωσαννά στο άρον άρον

του Μιχάλη Δήμα

 

Απ’ το ωσαννά στο άρον άρον

περάσανε αργά οι μέρες

γεμάτες δάκρυα και ιδρώτα.

Μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο

που ένιψε τα δυο του χέρια

αυτόν τον φιλοσοφημένο

που σε ρωτούσε εναγωνίως

και τι είναι τελικά η Αλήθεια.

Ήταν μπροστά του δεν την είδε

και σε στειλε στο Γολγοθά σου.

Τη μια μετά βαΐων και κλάδων

την ώρα που έμπαινες στην πόλη

σε ζητωκραύγαζε  ο λαός σου.

Όμως μετά από λίγες μέρες

θα ρχότανε εκεί στον κήπο

ένα απόσπασμα οπλισμένο

μετά φανών μα και λαμπάδων.

Πως φτάσαν  τόσες λίγες μέρες