Χρήστου Χαραλαμπάκη…Κομβοσκοινίου ωδή
Οικο-κομπολογια: Η ανάσταση των νεκρών νεραντζιών και η συμβολή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι
❀❀❀❀
Αυτή η κοκάλινη κομποδεσιά,
Αυτό το οστέινο δεσμοσείρι,
Γέμει απείρου πλήθους εννοιών,
Και συνειρμών κρυφών ή φανερών
Ως η λευκότητα της ψυχής,
Η απλότητα της καρδιάς,
Η καθαρότητα του πνεύματος
Του Μεγάλου Διδασκάλου.
Δέξου το έσχατον ίχνος ύλης
Ως οδηγό ζωής,
Ως ροζάριο δέησης,
Ως κλίμακα ανόδου
Στην μαθητεία του βίου.
Ψαύοντας και θωπεύοντας
Το αντίδωρο φιλίας,
Απόλαυσε την αίσθηση
Της στασιμότητας του ρέοντος χρόνου,
Της απουσίας αρχής και τέλους,
Του απείρου εν τω πεπερασμένω.
Συναποδέξου και συνομολόγησε
Το μεγαλείο και την σμικρότητα,
Την αυτοτέλεια και την σύνθεση,
Την δέση και την λύση,
Την μοναδικότητα και την πολλαπλότητα,
Το συνείναι και το συνέχεσθαι
Στην ύπαρξη του όντος.
Συνέλαβε ακρόαση εσώτερη
Χαλκίνου σείστρου και κροτάλου,
Κυμβάλου και αυλού,
Λύρας και φόρμιγγας
Ηχούντων εις την διαπασών
Του θείου έρωτα.
Λυσιμελής, οφθαλμοβαρύς,
Εθελουσίως ενδοσκοπών,
Αφέσου εις την αγκάλην της Αγάπης
Της απελθούσης και της παρούσας
Της επερχόμενης και της απούσας,
Της υφέρπουσας ή ιπταμένης,
Της υπαρκτής ή ανυπάρκτου.
Εθελουσίως ενδοσκοπών, αφέσου.
22 – 7 – 2009
imaginistes 